Om liefde uit te lewe

Dit is goed om geen vleis te eet of wyn te drink of iets te doen waardeur jou broeder aanstoot neem of struikel, of waarin hy swak is nie.  Romeine 14:21

So saam met die gesondheidsdieët het hierdie gedagte baie sterk tuisgekom by my.  Ek vra myself immers af, hoe voel die persoon wat op die dieët is wanneer die res almal van die "lekker" kos eet?  Wanneer sekere van mens se gunsteling maaltye geskuif word na die kategorie "mag-nie-geëet-word-nie", en dit word voorgesit aan die res van die familie, hoe voel daardie persoon?  Uitgesluit, afgeskeep, ontmoedig?   Hoe groot word die versoeking om ook van daardie "verbode" kosse te eet?  Hoe groot word die stryd?  En besef die res van ons hoe daardie persoon dit werklik ervaar?

Ek dink nie mens kan regtig begrip hê daarvoor tensy mens in 'n soortgelyke situasie was nie.  Net soos ek nie iemand anders se pyn kan voel en ervaar nie.  Dis onmoontlik.  Ek kan dit bloot vergelyk met my persoonlike wedervaringe, wat beteken dis gekleur deur my eie swak en sterk punte.  

Maar mens kan probeer om bedagsaam te wees.  Mens kan empatie toon.  Mens kan oplettend wees en probeer vasstel waarmee iemand sukkel en seker maak dat jy nie veroorsaak dat daardie persoon struikel nie.  En dit verg opoffering.  

'n Sekere frase, wat my ma gedurig by ons ingeskerp het deur die jare, speel deur my gedagtes:  Liefde is nie soentjies en drukkies nie, liefde is opoffering.  

My kinders, laat ons nie liefhê met woorde of met die tong nie, maar met die daad en in waarheid. 1 Jhn 3:18